Toegang tot drinkbaar water lijkt vaak zo vanzelfsprekend. We hoeven de kraan maar open te draaien en voilà, er stroomt drinkwater uit. Maar net omdat dit proces zo eenvoudig lijkt, denken we vaak niet na over de kostbaarheid van ons water. We gebruiken – en verspillen – drinkwater aan de lopende band. En dat terwijl de WHO aangeeft dat een derde van de wereldbevolking niet eens toegang heeft tot drinkbaar water. Een cijfer dat tegen 2025 zelfs zou stijgen naar de helft van de populatie wereldwijd. Water is schaars, ook al beseffen we dat vaak (nog) niet.
Met de huidige gebruikte technieken om water te ontginnen, is drinkwater beperkt en niet onuitputbaar. Daarom is onderzoek naar andere waterbronnen en technieken uiterst noodzakelijk. Op vlak van energieopwekking werd er al heel wat onderzoek gedaan naar alternatieve methodes. Maar wat met innovatieve manieren om water te verzamelen?
Wat op het eerste zicht lijkt op een gewone metalen container, is eigenlijk een ingenieus systeem om drinkbaar water uit de lucht te halen. De uitvinding van Skysource/Skywater Alliance heet WeDew en verzamelt dagelijks meer dan 2.000 liter drinkbaar water. Maar hoe werkt dit systeem juist?
Wat velen niet weten, is dat de atmosfeer tot zes keer meer water bevat dan alle rivieren op aarde samen. De lucht die we elke dag inademen, bevat dus heel wat kostbaar water. Dat water moet natuurlijk wel verzameld kunnen worden. Hiervoor baseerden de ingenieurs achter dit project zich op het principe van condensatie. De container koelt warme lucht af, waardoor waterdruppels ontstaan die opgevangen worden als schoon drinkwater. Het water kan daarna via een kraan afgetapt worden.
Voor het condensatieproces is echter wel elektriciteit nodig. Deze energie wordt opgewekt door een biomassavergasser of door zonnepanelen. De vergasser wordt gevuld met biomassa die ter plaatse te vinden is, zoals houtsnippers of kokosnootschillen. Deze massa wordt vervolgens vergast en zorgt voor de nodige warmte en vochtigheid in het systeem.
Het restafval van de vergaste biomassa is ‘biochar’, een houtskool in stofvorm. Hiermee kan koolstof in de grond worden opgeslagen, om vervolgens weer planten mee te laten groeien. Daardoor is het volledige systeem CO2-negatief.
Het lijkt op het eerste zicht een heel innovatief idee om op zo’n manier water te verzamelen. Toch is dit principe gebaseerd op eeuwenoude technieken die al door de Inca’s gebruikt werden. Zo zie je maar dat het geen kwaad kan om soms even terug te blikken op het verleden, om zo verder te kunnen in de toekomst. Er moet daarbij echter wel rekening gehouden worden met de veranderingen die onze planeet al heeft doorgemaakt. Zo moet er bijvoorbeeld rekening gehouden worden met de luchtvervuiling die vandaag de dag heel aanwezig is, terwijl dat bij de Inca’s helemaal niet het geval was.
Daarnaast is het water dat aan de hand van dit proces verzameld wordt, dood water. Dat wil zeggen dat er geen mineralen meer in terug te vinden zijn. Mineralen die net zo belangrijk zijn voor ons lichaam. Gelukkig kan aan de hand van edelstenen – zoals bergkristal, amethist en rozenkwarts – dit water wel verrijkt worden. Dankzij deze uitvinding wordt er echter wel een stap in de goede richting gezet om nieuwe drinkwaterbronnen te ontdekken. Experimenteren, testen en vooral durven proberen is daarbij key.
